ANILARIN ANATOMİSİ

Anıların anatomisi...


Sosyal bir deney.

BLOWN AWAY

Kör Şiirler adını verdiğim ve ilk kitabım olan bu bloğun son yazısıdır. İkinci kitabımı farklı bir blogda yayımlayacağım. Okuyan, inceleyen, gelip geçen ve bu yazıyı okuyan herkese teşekkürler.

Kitabı indirmek için TIKLAYINIZ...

Yeni bloğum hakkında bilgi almak isterseniz www.gokhangokce.info adresindeki e-mailimi kullanarak iletişime geçebilirsiniz.

                                                                       The End

KADIN

Kadını bir poşete koymuşlar,
Yokuş aşağı salmışlar
Kayan önüme doğru,
Yürüyen yoluma...
Kadını öylece bırakmışlar.
Rüzgar uçurmuş
Gök düşürmüş içini ona
Yakın bir iklim gibi geçmiş zaman
Gel gitler olmuş usulca.
Sonra düşler bırakmış arkasında.

Kadını sarmışlar
Öteye götürmüşler
Mumyalamışlar kalbinden
Odalarda kapatmışlar
Tütsülemişler
O susmuş yine
Ağaçlar dal vermiş yüzüne
Kadın!
Kadın kendini koyuvermiş hüzne

Kadını umursamazlar
Savaşlar vermişler ölüler doğmuş
Bugün için olan herşey bugünündür
Yarına hiç kalır.
Nasıl ki hiçtir bir bir yok olan
İşte öyle birşey

Kadını dün unutmuşlar
Bugün hatırlamak için
Bir bilinmeze sokmuşlar kalbinden
Damarlarından şırıngalar geçirmişler
İçmişler gözyaşlarını
Kadını olduğu gibi bırakmışlar
Hatırası sabit kalsın diye.

HER ŞEY AKLIMDA

Çapasını atmış okyanusa gemim.

Dalga kıranım ben! ne işim var burada?

Yüzme bilmem,

İklim bilmem,

Göz ucumdadır hayat... 

Işık bilmem,

yaşar giderim...

Anılarla yaşarım.

Toprakla, denizle, çocukluğumla.

Dalga kıranım ben,

Can yakarım.

Anılarda yaşarım.

Ölü anılarda.

Nitekim alışmaya çalışıyorum yokluklara,

Ama unuttuklarımla beraber,

Her şey aklımda.

Derin

KISA

Rüyalar sanki iklim kavgası gibi
Soğuk gibi
Uykusuz kaldığım gecelerde
Yalın ayak önümden geçen gölgen gibi

Çok sarhoş bir geceydi,
Unuttum yine tüm benliğimi
Başımla beraber
Gövdemle beraber
Düşlerimle..
Kapısındayım hayallerimin
Beklemedeyim.

Zaman alıyor düşünceler
Zaman çalıyor.
Vazgeçmekten korkuyorum.


Abrakadabra

BİLSEN

Bir bilsen zaman ne çabuk geçiyor.

Usul usul açan yaseminler,

Kokusunda burnumun meşk ettiği yaseminler...

Sabah uykuları,

Akşam kabusları,

Zaman usulca akıp geçiyor önümden.

usulca...

Uçuruyor kaldırımdaki kuru yaprağı

savuruyor...

Sonra dönüyor tüm başlarım sonsuzluğa doğru

İçimden bir rüzgar daha

bir fırtına...

Gemimi savurup duran

Kaç - kurtul bu hayattan!

Öyle olmalı değil mi?

Kaptanım ben!

En son ben terketmeliyim gemimi.

SABAH

Doğuyorum yine güneşinde,
Dünyalar, iklimler geçiyor penceremden.
Issız bir orman gibi...
Saklanıyorum inimde.
Doğuyorum kendi hiçliğime her sabah

Bugün yine akşamından kaldı dünün,
Dün bugünün sabahıydı aslında.
Yarım yamalak kayıp giden bir ömrün sancısı;
Çekilen kan damarlarımda...
Bugün belki dünün aynısı.
ya da dün bugünden çalma.


Ne fark eder?
Kazık çakmış gibi eksenine
Oturup duruyorsan eğer?


Tamikrest - Aratane n'adagh