GÜN

dilimde dünüm
yıkardım geceleri şafaklarımda.
kaçardım şakaklarımdaki kurşundan...

sonra bir iç çekiş
içimden içime...
burundan salıveriş atmosfere hisleri...

sonra yıkardım geceleri şafaklarımda,
hiç bir gündüz tutamazdı beni.

ARKA ODAM (ŞEHİR)

bu şehirde
tüm acılarını saklayan biri var
biz çektik kuleleri önüne
surları o çekti kendi kendine

tüm hayat
çok yüksekten çekilmiş bir fotoğraf gibi
yaklaştıkça ayrıntılar daha bir belirgin
sen deniz sanıyorsun
o koskoca koca bir çukur
sen istiyorsun ki uzaktan hoş görünsün gök yüzü
o bulutlar yağmur taşıyor aslında

bu şehirde
adını unutmuş biri var
aslında bu anlatımda bir yalan saklı.
kimin adı?
sen mi unutuldun?
yoksa ben mi?

kim beklerdi
atmosferde yanan gök taşlarının
insanlarda havai fişek etkisi yaratabileceğini
tüm dileklerimizi tuttuk
tüm dualarımızı okuduk seninle
bak ağaçlara!
tanrının dilekleriyle dolu yapraklar...

bu şehirde
aklında gitmek olan olan biri var
binsek bir vapura
alsancaktan kainata doğru
kimin umrunda
dalgaları geç sen
yüzen bu kara parçası kimin umrunda?

herkes kendi çıkmazında yaşıyor
tüm sesler ve renkler aynı
herşey aynı solukluğunda

bu şehirde
susmak isteyen biri var aslında
susmak ve saklanmak
kelimelerin ay ışığında...

ACİL SERVİS

sıcak
soğuk
karma karışık
tutamıyorum
inciniyorsun
dokunamıyorum
|
|
kırılıyorum
ritmi sayamıyorum
içinden çıkamıyorum
susuyorum
kalıyorsun
biraz daha sussam
kaçıyorsun
|
|
sen
ben
biz
biraz ötede
karma karışık bir üçgende
bir daha olmaz
biliyorum
|
|
ama
tansiyonunu ölçemiyorum
nabzı
yavaşlıyor
giderek
kayboluyor
hayatın
tu
ta
mı
yo
ru
m
|
|
|