Ben burada oturmuş
Diziyorken taşları kuralınca,
Balkonum; evrenim benim...
Oksijen denizim.
Otobandan geçen araç gürültüleri kulağımda,
Hayat devam ediyor dışarıda...
Küf dolu sokaklar arasından çıkar gelir,
bir elinde mendil , kendisi sümüklü çocuklar...
Oturdum limanıma, kendim bir gemi,
koklarım sahilleri,
Dilimde zehir,
Burnum akşamdan kalmış izmarit yamaçlarında...
Bir nokta atışı yaptık seninle,
Bir kahır kadehi yudumladık.
Haybeye geçen bir ömür için yaşadıklarımız,
Bazen bir rüya
İçinde biz; bizi arıttık.
Akşamında bir ayrılık var oturduğum yerden
Evim gene uzak
Yollar gene uykulu
Dışarıda bir hayat
Devam eden bensiz.
Ben gene aynı çemberin bir fedaisi
Yaşam savaşçısı
Mandalina kabuğu... vitaminsiz...
