Bazen mavilikler içinde kaybolmak istersin.
Başında kırmızı bir güneş vardır,
Yıldız tutarsın,
Gök yutarsın;
Kararırsın kendi içinde güne doğru.
Gündüze doğru açarsın tekrar.
Yakıp yıktıkların sadece bir ödül.
Çünkü kaybedince varlığından haberdar olduğun o kadar çok şey var ki
O kadar çok şey var ki;
İstemediğin,
Delil niyetine yaşamadığını gösteren...
Bazen kırmızıda boğulmak istersin.
Yeşil bir feslehen saksısından atlayıp,
başaramazsın.
Tutar ayaklarından sarmaşıklar.
Tutturursun kendini anlamsız bir şarkıya,
salınırsın...
Her koşulda bir turuncu yalnızlık var.
Islak ayak parmakların kadar rüzgarı hisseden.
Haydi koş iklimlere doğru,
Kırılsın dalgalar,
Kırılan dalgalara doğru koş...
Koş;
Eriyen sana doğru koş.
