Pencereden başımı çıkarıyorum kimi zaman,
Bazen otobüste,
Bazen trende...
Rüzgar var ya hani
Sebepsiz okşayan,
Sebepsiz vuran.
O geliyor yanıma.
Bazen başımı çıkarıyorum penceremden,
Yukarıda gökyüzü...
Yıldızlar varya hani,
Gece gelen sevgililerim,
Çapkın ayın binbir yavuklusu,
Onlara anlatıyorum derdimi.
Biçimsiz bir özlem var içimde;
Kime yada neye bilmiyorum.
Bazen içimden çıkıyorum içimi...
Hani sessiz bir odada konuşan yankılar gibi,
Düşen yaprağın son gürültüsü gibi...
Ama gene de hızlı,
Gene anlamsız.
Bir başucu şarkısı gibi anlamsız;
Sürekli çalan,
Sürekli ağlatan...
Penceremden başımı çıkarıyorum bazen,
Gün batarken,
Bazen gün doğarken...
Hani her gün, bir öncekini yerken...
