Kadını bir poşete koymuşlar,
Yokuş aşağı salmışlar
Kayan önüme doğru,
Yürüyen yoluma...
Kadını öylece bırakmışlar.
Rüzgar uçurmuş
Gök düşürmüş içini ona
Yakın bir iklim gibi geçmiş zaman
Gel gitler olmuş usulca.
Sonra düşler bırakmış arkasında.
Kadını sarmışlar
Öteye götürmüşler
Mumyalamışlar kalbinden
Odalarda kapatmışlar
Tütsülemişler
O susmuş yine
Ağaçlar dal vermiş yüzüne
Kadın!
Kadın kendini koyuvermiş hüzne
Kadını umursamazlar
Savaşlar vermişler ölüler doğmuş
Bugün için olan herşey bugünündür
Yarına hiç kalır.
Nasıl ki hiçtir bir bir yok olan
İşte öyle birşey
Kadını dün unutmuşlar
Bugün hatırlamak için
Bir bilinmeze sokmuşlar kalbinden
Damarlarından şırıngalar geçirmişler
İçmişler gözyaşlarını
Kadını olduğu gibi bırakmışlar
Hatırası sabit kalsın diye.
