sen ağladığında
gökyüzü düştü sanki,
yerlerde parçalanmış kıtalar
aynalar gibi ellerinde kaldı insanların...
bir cam fanusu daha kaybetti balıklar,
bir okyanus daha çöktü derine,
toprak parçaları çamura,
kir ellerimize yapıştı.
şehirler kayboldu dumanlar arasında,
bin bir gürültü duyuldu şarap şişelerinden
sağır ayyaşlar için mezarlar
dilsiz insanlar için çığlıklar doğdu yeniden...
