insanlar var;
soluk yüzleri,
kirli elleriyle insanlar...
cam bakışların ardından,
kapanan kepenkler gibi insanlar.
duygular var;
ellerinde şeker taşıyan çocuklar gibi,
boşluğa gülücük saçan...
kirli yüzlerinde bitip tükenmek bilmeyen,
azim dolu gülüş olan çocuklar.
süprizler var;
yaşamın tadını almak için,
yada tamamen tatsızlaştırmak için anlarda...
kapanan göz kapakları gibi uykulu,
yada karanlığa hasret kalmış.
ifadeler var boş gözlerde;
bakışların derinliklerinde ölmüş...
kirli kalmış her taraf yaşam çöplüğünde,
el atan olmamış duvarlara.
bitişler var;
tıpkı bu şiirin sonu gibi anlamsız,
içeriği yalan olmuş "an" kırıntılarına ithafen;
kayıp olan bitişler....
