Itri yangınlarında kelimelerimizi boğduk seninle
Ucube bir sandalye ucunda
Bir cümlenin tam kavşağında yine içinden çıkılmazı oynadık
Kaçış aradık vermediler , içini ısırdık meyvelerin çekirdek çıktı bolca
Suya döktük kan gibi
Renk değişmedi
Solmadı nergizler , sabah olmadı
O kısık sesli kadın hala aklımda
Gittiğinde bir boşluk daha eksildi gibi gelmişti ama,
Yer açmışız eksik kalmış boşluklarımıza...
