Dokundum!
Ellerim çizildi sanki,
Bir kader oyunu gibi ,sonu başından belli.
Elimi attığım heryerde,faiziyle tattım dünyayı;
Borcu kendinden fazla ödünç acılara,
Biraz daha değer biçtim.
Olmadı!
Ya içinden çıkamadıklarım,
Ya içine giremediklerim,
Hiçbiri olmadı.
Onlar hep saydam bir duvardı!
Cinler oynadı ateş başlarında,
Güldüler içimdeki çığlığıma,
Adımı sordu bir dilenci;
Cevap veremedim...
Acısından şarap istiyor damarlarım,
Midem kusmak için bir boşluk arıyor;
Hani istediğimi alabilirdim ?
Hani herşey olabilir demişlerdi?
Ama olmadı...
Bu bir rüya,
Ne bir son , ne de bir baş;
Hiç biri; birbirini tutmadı.
