Yavaş yavaş
Ağırdan alıyor kemanlar bu akşam.
Şarkısıyla beraber kesiyor başlarımdan birini daha,
Şarkısıyla öldürüyor benden birini.
Bu akşam...
Kısa cümlelerin içinden çıkıp gelen,
Bir yüzyıla sığmış yüzün kadar aydınlık bir saat diliminde...
Bu gece,
Sesiyle öldürüyor gece;
Ağrılar gibi aydınlık tutan zihni
Bir o kadar da kırbaçlayan...
Sanki vazgeçmiş gibiyim...
Bu sabah
Bir başlangıç aradım yatağımda.
Yastığımda düş taneleri , ellerimde dünden kalma cinayetim.
Şarkısıyla ölüyorum hayatın,
Ritmini kendi ellerimle yazdığım.
