Adı için yalan diyordum,
Neyimiz yalan değildi ki?
Aynı yere baksak , aynı şeyleri düşünsekte...
Hep bir belkide yüzüyorduk
Yüzükoyun yıldızların altında kocaman bir belki.
Yüzü için yabancı diyordum,
Ne ben ona baktığımda doğru dürüst bakan,
Ne içten , ne de beni süzen;
Yüzü bana yabancıydı biliyordum...
Biliyordum ama gene de bakıyordum.
Akıyordum belki de,
Yani bir göz bebeğinden akan ışık gibi...
Sorular soruyordum bilinçsizce;
Ruhuna saplanan sorular.
Adını soruyordum , yüzüne bakıyordum...
Bazen bilemiyorsun ışığın kırılışını,
Yağmurun süzülüşünü,
Soğuk havalarda tenin üşüyüşünü,
Bilemiyorsun bir insanı kırışını;
Uzaktan izliyorsun , izleyicisin ama aktörde bir yandan.
Gitsin dedim , tüm yabancılar gitsin,
Sınır dışı ettim etsiz korkularımı.
Kemiksiz dokunuşlarla havada bıraktım hislerimi,
Geriye ne kaldı ? ne kalır bilmiyorum...
Bir gidiş var ki acımasız,
Bir gidiş var ki acınası insanlar yaratan,
Bir giden var o kesin ki içimizde;
İçimizde dışladığımız kocaman bir düşman...
