sırt çevirmiş cehennem ölüme
bir dil kelimelerine uzak
ağzımdan kan boşalır gibi düştüm
ellerinle uzattığın kibrime
düştüm...
bakmadın.
sustukça içimde bir nehir
uçamayan kuşların melodilerini söylüyor
kanatlarında şehirler var kuşların
ağırdır insanları taşımak
ağlıyorlar...
nehir akıyor...
gözümün önünde iklimler geçiyor
kalmamış kum tanelerinden dünyaya hayat
buğdaylar ölümleri için biçiliyor
yeni hayatlar yamyam doğuyor
düşününce hayat
ellerimden kaçan ilk uçurtmam gibi
oda beni terketti
tutamadım..
tutturamadım kendimi...
